Η ψυχική υγεία στην Κύπρο παραμένει στο περιθώριο, στιγματισμένη και υποστελεχωμένη, με ανεπαρκείς δομές και ελάχιστες κλίνες σε σχέση με τις ανάγκες. Το αποτέλεσμα είναι κοινωνική αδικία και παραμέληση ανθρώπινων ζωών, αφού πίσω από κάθε μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα βρίσκεται η ψυχική υγεία που αγνοείται.

Η χρήση ουσιών είναι μια σκληρή πραγματικότητα που αγγίζει οικογένειες και απειλεί τα παιδιά μας. Οι γονείς, οι οικογένειες και τα σχολεία χρειάζονται ουσιαστική στήριξη και μόνιμες δομές πρόληψης, γιατί μόνο έτσι μπορούμε πραγματικά να σώζουμε ζωές.

Η εξάρτηση από ουσίες αποτελεί τη μεγαλύτερη πληγή των φυλακών και τροφοδοτεί τον φαύλο κύκλο εγκλήματος και παραβατικότητας. Ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα απεξάρτησης εντός των φυλακών δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη, γιατί μειώνει τη χρήση, ενισχύει τον σωφρονισμό και προστατεύει την κοινωνία.

Η δημιουργία χώρου κλειστής κράτησης ανηλίκων στην Κύπρο είναι αναγκαία και επιβεβλημένη: όχι ως φυλακή ή χώρος τιμωρίας, αλλά ως παιδοκεντρική δομή που θα προσφέρει εκπαίδευση, ψυχολογική στήριξη και θεραπεία, δίνοντας στα παιδιά μια πραγματική ευκαιρία για νέα αρχή.