Από τις Φυλακές Ξεκινά η Αλλαγή – Η Αναγκαιότητα Εντατικού Προγράμματος Απεξάρτησης
Η εξάρτηση από ψυχοδραστικές ουσίες δεν είναι μόνο μία από τις βασικότερες αιτίες παραβατικής συμπεριφοράς και φυλάκισης· είναι και μία από τις βασικές πληγές εντός των φυλακών. Στην Κύπρο – όπως και διεθνώς – το 80% περίπου των αδικημάτων συνδέεται άμεσα ή έμμεσα με τα ναρκωτικά. Και όμως, οι φυλακές μας αντί να θεραπεύουν, συχνά ενισχύουν τον φαύλο κύκλο της εξάρτησης και της παραβατικότητας.
Μέσα στις φυλακές, η διακίνηση ουσιών συνεχίζεται. Η χρήση δεν σταματά με τα κάγκελα· αντίθετα, πολλές φορές βρίσκει πρόσφορο έδαφος. Έτσι, η ποινή δεν οδηγεί σε σωφρονισμό, αλλά σε ακόμη βαθύτερη παγίδευση στον κόσμο των εξαρτήσεων. Αν δεν υπάρξει εντατικό πρόγραμμα απεξάρτησης, οι φυλακές μας παραμένουν «σχολεία εγκλήματος» αντί για χώρους επανένταξης.
Η ύπαρξη ενός ολοκληρωμένου προγράμματος απεξάρτησης εντός των φυλακών δεν είναι επιλογή· είναι επιτακτική ανάγκη. Τα στοιχεία είναι αδιάψευστα: όσοι κρατούμενοι ολοκληρώνουν επιτυχώς προγράμματα θεραπείας έχουν πολύ χαμηλότερα ποσοστά επαναφυλάκισης, ενώ αυξάνονται οι πιθανότητες για μια νέα ζωή χωρίς ουσίες και εγκληματικότητα.
Η ποινή δεν μπορεί να είναι μόνο στέρηση της ελευθερίας. Ο σωφρονισμός σημαίνει και θεραπεία, σημαίνει στήριξη, σημαίνει παροχή εργαλείων αλλαγής. Ένα εντατικό πρόγραμμα απεξάρτησης προσφέρει ψυχολογική υποστήριξη, εκπαίδευση, καλλιέργεια αυτογνωσίας και ενίσχυση της προσωπικής ευθύνης του κρατουμένου.
Τα οφέλη είναι πολλαπλά:
• Μέσα στις φυλακές: μειώνεται η παράνομη διακίνηση ουσιών και βελτιώνονται οι συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής.
• Για την κοινωνία: περιορίζεται η εγκληματικότητα, ενισχύεται η δημόσια ασφάλεια και η κοινωνική συνοχή.
• Για το κράτος: μειώνεται το κόστος μακροχρόνιας κράτησης και εξοικονομούνται πόροι, καθώς για κάθε 1 ευρώ που δαπανάται στη θεραπεία εξοικονομούνται 7 ευρώ.
Στόχος μου να εργαστώ ώστε οι φυλακές μας να πάψουν να αναπαράγουν την εξάρτηση και να μετατραπούν σε χώρους πραγματικής αλλαγής. Με την εφαρμογή ενός εντατικού και ουσιαστικού προγράμματος απεξάρτησης, δίνουμε στους κρατουμένους πραγματική ευκαιρία να ξανασταθούν στα πόδια τους, ενισχύουμε την ασφάλεια της κοινωνίας μας και μετατρέπουμε τη φυλάκιση από τιμωρία σε σωφρονισμό.
Η ερώτηση δεν είναι αν μπορούμε. Η ερώτηση είναι αν θέλουμε να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο που ξεκινά και αναπαράγεται μέσα στις ίδιες τις φυλακές.
Κι εγώ δηλώνω ξεκάθαρα: Ναι, το θέλουμε. Ναι, μπορούμε. Και ναι, θα το κάνουμε.